„Jezus i córka Syrofenicjanki (Mk 7,24-30):
wyniesienie do godności dziecka Bożego”

Studia Theologica Varsaviensia 40 (2002) 2, 139-145.

Analizy przeprowadzone w artykule zasadzają się na alegorii „dzieci - psy” w wypowiedzi Jezusa i w wypowiedzi Jego rozmówczyni. Proponowana przez autora hipoteza jest próbą wykazania, iż słowo „szczenięta” („psy”) przyjmuje nieco inne znaczenie w ustach Jezusa niż w słowach kobiety. Naturalną konsekwencją tej różnicy jest wykorzystanie przez ewangelistę zróżnicowanej terminologii dotyczącej „dzieci” („pais” i „teknon”). Marek w odniesieniu do dręczonego dziecka używa nieustannie rzeczowników: „córka”, „córeczka”, a metaforycznie także „pies” i „szczenię”. Dopiero w ostatnim zdaniu narracji określa ją terminem „pais”, który w ST (LXX) wykorzystywany jest na określenie Żydów jako dzieci Bożych. Zmiana ta służyć ma teologicznym celom autora, a mianowicie wykazaniu, że poprzez fakt uzdrowienia córki Syrofenicjanki Jezus nobilituje ją (córkę, a w jej osobie wszystkich pogan), wynosząc z deprecjonującej pozycji psów do godności dziecka Bożego.

powrót