„Motyw kynaria w dialogu Jezusa z Kananejką - Syrofenicjanką
(Mk 7,24-30; Mt 15,21-28)”

w: Viae historicae.
Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Lechowi A. Tyszkiewiczowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin,
red. M. Goliński, S. Rosik,
Acta Universitatis Wratislaviensis. Historia CLII, Wrocław 2001, 429-434.

Epitet „pies” na kartach Starego Testamentu i w literaturze judaistycznej bez wątpienia pełni funkcję określenia obraźliwego i poniżającego. Autorzy biblijni i ich bohaterowie posługują się nim dla podkreślenia wyższości jednego narodu, władcy czy wojownika nad innym. Autor artykułu podaje tego liczne przykłady. Te negatywne konotacje określenia „pies” obecne są również w perykopie Markowej. Wydaje się jednak, że można tu dostrzec również pewne konotacje pozytywne. Wskazuje na to kontekst perykopy, użycie formy zdrobniałej („szczenięta”) i wreszcie sam fakt dokonania uzdrowienia, o które prosi zatroskana matka, należąca do narodu pogańskiego, przyrównywanego przez Żydów do psów. Czynniki te pozwalają domyślać się próby złagodzenia negatywnych konotacji omawianego motywu.

powrót