„Biblijne namaszczenie na króla, kapłana i proroka jako konsekracja. Namaścił ciebie olejkiem radości (Ps 45 [44] 8)”

Życie Konsekrowane 6 (38) 2002, 42-53.

Namaszczenie bywa często rozumiane jako konsekracja osoby, czyli jej upoważnienie i uprawomocnienie do wykonywania określonych zadań przewidzianych przez prawo odwołujące się do woli Jahwe. Stary Testament zna namaszczenie królewskie, kapłańskie i prorockie. Autor omawia wszystkie trzy aspekty namaszczenia w Starym Testamencie, by na ich tle ukazać Chrystusa jako Króla, Kapłana i Proroka. Namaszczenie Jezusa, dokonane przez Ojca w chwili chrztu w Jordanie, towarzyszyło Mu przez cały czas Jego historycznej działalności Nauczyciela, Proroka i Cudotwórcy. Opowiadanie o śmierci Jezusa na krzyżu dowodzi, że misja ta została w pełny sposób dopełniona, a samo namaszczenie okazało się skuteczne.

powrót